Amiot 351

Amiot 351
	Dane podstawowe
Państwo	Francja
Producent	Amiot
Typ	bombowiec
Załoga	cztery osoby (Amiot 351/354), 2 osoby (Amiot 370)
	Historia
Data oblotu	marzec 1938
Lata produkcji	1939 – 1940
	Dane techniczne
Napęd	Amiot 351 2 x silniki gwiazdowe Gnome-Rhone 14N 38/39; Amiot 354 2 x silniki gwiazdowe Gnome-Rhone 14N 48/49; Amiot 370 2 x Hispano-Suiza 12Yjrs
Moc	Amiot 351 2 × 950 KM (709 kW); Amiot 354 2 × 1030 KM (806 kW); Amiot 370 2 × 860 KM (642 kW)
	Wymiary
Rozpiętość	22,83 m
Długość	14,00 m (Amiot 351), 14,50 m (Amiot 354, 370)
Wysokość	4,08 m
Powierzchnia nośna	brak danych
	Masa
Własna	4725 kg
	Osiągi
Prędkość maks.	480 km/h
Pułap	10000 m
Zasięg	2500 km (7000 km Amiot 370)
	Dane operacyjne
	Uzbrojenie
	2 x Karabin maszynowy MAC 1934 kal. 7,5 mm; 1 x działko Hispano-Suiza HS.404 kal. 20 mm; 800 kg (Amiot 351) lub 1200 kg (Amiot 354) bomb; Amiot 370 brak uzbrojenia
	Użytkownicy
	Francja, Francja Vichy
	Multimedia w Wikimedia Commons

Amiot 351 – francuski bombowiec z połowy 1939 roku. W 1940 roku, Amiot 351 został zmodyfikowany do wersji: Amiot 352, Amiot 357 i Amiot 370. Do czasu ataku Trzeciej Rzeszy na Francję typy Amiot 351 i 354 zostały dostarczone do francuskich dywizjonów w małych ilościach. Łącznie z prototypami zbudowano 86 maszyn różnych typów.

Amiot 340 i 350

W 1934 roku zaprojektowano samolot typu Amiot 340. Był to w całości metalowy jednopłatowiec. Był to dobry punkt rozwojowy dla średnich bombowców nad którymi rozpoczęto pracę. Pierwszy prototyp – Amiot 350 – odbył lot w marcu 1938 roku. Samolot uzyskał dobre wyniki dzięki którym został wybrany przez Josepha Vuillemina szefa sztabu francuskich sił powietrznych do pokazów w Niemczech w sierpniu 1938 roku.

Amiot 351

Po zmianach w konstrukcji (model 350) na początku 1939 roku samolot przeszedł testy i wkrótce trafił do produkcji seryjnej. Model ten nazwano Amiot 351. Zamówiono 130 maszyn tego typu.

Konstrukcja

Całkowicie metalowy średniopłat o okrągłym kadłubie. Skrzydła ogonowe przypominały w kształcie literę V z podwójnym usterzeniem kierunku. Przednia część kadłuba była oszklona. Mieściła miejsca dla bombardiera i nawigatora. Natomiast w kokpicie mieściło się miejsce dla pilota i strzelca. Napęd stanowiły dwa silniki gwiazdowe typu Gnome-Rhône 14N 38/39, każdy o mocy 950 KM (709 kW). Podwozie było w pełni chowane w locie. Maksymalna prędkość samolotu wynosiła 480 km/h. Na uzbrojenie składało się: 2 x karabin maszynowy MAC 1934 kal. 7,5 mm, 1 x działko Hispano-Suiza HS.404 kal. 20 mm. Maksymalny ładunek bomb wynosił 800 kg. Załogę stanowili: pilot, drugi pilot, nawigator (bombardier) i strzelec.

Amiot 352

W wersji tej zostały użyte zamiast silników Gnome-Rhône silniki Hispano-Suiza 12Y 50/51 z 1100 KM (821 kW). Samolot został nazwany Amiot 352, ale nie dostał się do produkcji seryjnej. Zbudowano tylko prototyp.

Amiot 353

W wersji Amiot 353 silniki Gnome-Rhône zostały zastąpione brytyjskimi silnikami Rolls-Royce Merlin II o mocy 1030 KM (769 kW). Zbudowano również tylko prototyp.

Amiot 354

Najważniejszą zmianą w stosunku do modelu Ammiot 351 było zlikwidowanie podwójnego usterzenia na korzyść pojedynczego steru ogonowego. Poprzez te modyfikacje wydłużył się o 0,50 m. Ponadto wyposażono go w silniejsze silniki typu Gnome-Rhône 14N 48/49 o mocy 1080 KM (806 kW).

Prototyp oblatano w styczniu 1940 roku. Francuskie Siły Powietrzne były zadowolone z osiągów samolotu co wyrażało się w zwiększeniu zamówienia tych samolotów. Łącznie z modelem 351 zamówiono 830 sztuk samolotów. Na początku kampanii francuskiej w maju 1940 roku na ukończeniu było około 200 maszyn, lecz do jednostek frontowych dostarczono zaledwie 80 (w tym 38 Amiot 354 w pełni wyposażonych samolotów. Produkcja tych samolotów była powolna, ponieważ była rozłożona na trzy fabryki we Francji. Dodatkowym utrudnieniem był fakt, że w dwie fabryki zostały zbombardowane przez Niemców w pierwszych dniach inwazji.

Dostarczone samoloty były sformowane w: Grupę Bombową I/21 i II/21 stacjonującą w Awinionie w maju 1940 roku. W czerwcu samoloty przeformowano w Grupy Bombowe I/34 i II/34. Wszystkie dywizjony stacjonowały w północnej Francji. Pierwszym użyciem bojowym Amiot 351/354 były loty rozpoznawcze w rejonie holenderskiego Maastricht 16 maja. Od czerwca samoloty te miały pierwszeństwo w atakowaniu niemieckich czołgów i kolumn zaopatrzeniowych. Podczas kampanii francuskiej stracono 13 maszyn.

20 czerwca 1940 roku dowództwo francuskie nakazało przebazować się do Afryki Północnej. Stamtąd zaplanowano ataki na cele na Sycylii i we Włoszech kontynentalnych. Wykonano 37 lotów operacyjnych. Ale już w sierpniu nakazano wrócić im do południowej Francji, gdzie jednostki rozwiązano.

Podobnie jak wiele obiecujących projektów francuskich z okresu bezpośrednio przed wybuchem II wojny światowej, były spóźnione aby móc zmienić przebieg wojny (patrz Dewoitine D.520, Bloch MB.152, Bloch MB.174) .

Amiot 355 Amiot 356

W obydwu modelach planowano zmienić silniki na mocniejsze. W modelu Amiot 355 planowano użyć dwa silniki Gnome-Rhône 14R 2 / 3 o mocy 1200 KM (896 kW) oraz pojedyncze usterzenie steru. Natomiast w Amiot 356 podobnie jak w Amiot 353 planowano użyć brytyjskie silniki Rolls-Royce Merlin X o mocy 1030 KM (769 kW). Z tych dwóch wariantów zbudowano tylko jeden prototyp.

Amiot 357

Zbudowano tylko prototyp. Najważniejszą modyfikacją było ustabilizowanie ciśnienia wewnątrz kabiny załogi. Samoloty tego typu nie weszły do seryjnej produkcji.

Amiot 370

Amiot 370 była to specjalna wersja rozwojowa modelu 350S serii, przeznaczona do ustanowienia rekordu w wyścigu Paryż – Nowy Jork.

Bibliografia

Breffort, Dominique & Jouineau, André. French Aircraft from 1939 to 1942
Cony Christophe, Avions : Bombardier dans la tourmente !
Ehrengardt Christian-Jacques, Aerojournal: A la reconquête de la France
Green, William. War Planes of the second World War: Volume Seven Bombers and Reconnaissance Aircraft. London:Macdonald, 1967.
Palletier Alain, French Bombers of World War II in Action (Squadron/Signal, Aircraft Number 189.
Weal, Elke C., Weal, John A., Barker, Richard F. Combat Aircraft of World War Two